ارزیابی کلینیکی و رادیوگرافیکی ایمپلنت های یکپارچه (one-piece) ماکسیموس همراه با بارگذاری غیرفانکشنال فوری در جایگذاری دندانهای لترال بالا و ثنایای پایین

مقدمه:ایمپلنتهای ماکسیموس (maximus) ایمپلنتهای یکپارچه و باریکی هستند که برای مواردی که محدودیت فضای مزیودیستالی وجود دارد عرضه شده اند. این مطالعه با هدف بررسی کلینیکی و رادیوگرافیک ایمپلنت های یکپارچه maximus با استفاده از بارگذاری غیر فانکشنال فوری در نواحی دندانهای لاترال فک بالا و اینسایزورهای فک پایین انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که مسائل اخلاقی آن مورد تائید کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مشهد قرار گرفته است، تعداد 21 ایمپلنت برای 12 بیمار (2 مرد و 10 زن) که در محدوده سنی 18 تا 42 سال بودند، استفاده شد. تمامی بیماران تا انتهای مطالعه تحت کنترل درآمدند. شاخص های کلینیکی و رادیوگرافیک در جلسات کنترل اندازه گیری و ثبت گردید و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. برای مقایسه بین جلسات کنترل از آزمونهای t-test و repeated measures anova  در مورد مقایسه های چندگانه استفاده گردید. یافته ها: پس از گذشت یکسال هیچ یک از ایمپلنت ها از دست نرفتند و میانگین تحلیل استخوان 90/0± 06/1 میلی متر و میانگین عمق پاکت و شاخص پلاک بترتیب 3/0± 62/1 و 56/2± 57/14  بود. میانگین شاخص لثه ای در کنترل شش ماهه 36/0±21/0 و در کنترل یکساله صفر و میانگین شاخص خونریزی در کنترل شش ماهه 085/0±03/0 و در کنترل یکساله صفر بود.   نتیجه گیری: با توجه به میزان موفقیت بسیار بالا و میزان تحلیل کم استخوان اطراف ایمپلنتهای maximus همراه با بارگذاری غیر فانکشنال فوری در طی یکسال بررسی این مطالعه به نظر می رسد استفاده از ایمپلنتهای با قطر کم برای نواحی بی دندانی که عرض استخوان کم و یا فضای مزیودیستالی کمی دارند درمانی مناسب باشد.